معنی محمد خجندی - جستجوی لغت در جدول جو

محمد خجندی

لغت نامه دهخدا

(اَ مَ)

خجندی. یکی از سه تن تجار مسلمان که با مقداری جامه های زربفت قیمتی نزد چنگیزخان رفتند و چنگیز امتعۀ ایشان را بقیمت خوب بخرید و در اکرام ایشان بسیار کوشید و جماعتی از تجار رعیت خود را با فرستادگانی همراه تجار مسلمان کرده بممالک خوارزمشاه فرستاد. رجوع به تاریخ مغول ص 22 و رجوع به حبط ج 1 ص 421 شود

لغت نامه دهخدا

محمد خالدی

(لِ)

ابوبکر محمد بن هاشم بن وعله. وی یکی از سخن سرایان بوده و غالباً در نظم اشعار با برادر خود ابوعثمان سعید بن هاشم بن وعله خالدی مشارکت میکرده است. از این جهت این دو را ’الخالدیان’ میگویند. و هر دو از خواص سیف الدولۀ حمدانی بوده اند. موطنشان قریۀ خالدیّه از قراء موصل است. وفات ابوعثمان در حدود 400 هجری قمری و برادرش در 386 هجری قمری اتفاق افتاد. ابوعثمان به قوت حافظه معروف به وده است. ابوبکر میگفت: من هزار افسانه از حفظ دارم و هر افسانه نزدیک صد ورقه. ابوعثمان شعر خود و برادر خویش را گرد کرده است و ظاهراً جوانی موسوم به ’رشاء’ نیز بار دیگر دیوان آن دو را نزدیک هزار ورقه مرتب ساخته است و کتبی که خالدیان با هم نوشته اند از این قرار است: ’حماسه شعر المحدثین’ و ’کتاب فی اخبار ابی تمام و محاسن شعره’ و ’اخبار الموصل’ و ’فی اخبار شعر ابن الرومی’ و ’اختیار شعر البحتری’ و ’اختیار شعر مسلم بن الولید’. برای شرح حال بیشتر این دو برادر رجوع به یتیمه الدهر ج 1 و فوات الوفیات ج 1 صص 179- 173 و ج 2 ص 171 و الفهرست ابن الندیم و نامۀ دانشوران ج 1 ص 431 و 428 و حدائق السحر رشیدو طواط چ عباس اقبال ص 125 و اعلام زرکلی ص 374 شود

لغت نامه دهخدا

ابوبکر محمد خجندی

ابن ثابت خجندی، مکنی به ابوبکردر مرو اقامت داشت و نظام الملک به مجلس وعظ او رفت و سخنش وی را خوش آمد، او را به اصفهان آورد و تدریس مدرسه ای که در اصفهان بنا کرده بود به وی تفویض نمود. ابوبکر مذکور را در اصفهان جاه و مکنتی عظیم دست داد و نظام الملک همواره به زیارت او رفتی. (از تعلیقات قزوینی بر لباب الالباب منقول در چ نفیسی ص 614)

لغت نامه دهخدا

معنی محمد خجندی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما